Even een kleine update voor de gene die niet bijna elke week met me skypen. Dit is nu het einde van mijn 3e week alweer, bijna een maand voorbij. De tweede week kwam het besef pas dat ik in een totaal andere wereld zat, alles ging zo sloom en de mensen zijn zo relaxt, just take it easy.Ook zijn de mensen allemaal zo aardig en willen ze alles maar dan ook echt alles voor je doen .. Dat is iets waar wij Nederlanders misschien wel een voorbeeld aan kunnen nemen, maar op dit moment vind ik het allemaal nog een beetje eng. Uiteindelijk heb ik deze week pas mijn schema gekregen, en kan ik eindelijk aan de slag met mijn activiteiten. Wat echt super leuk is, de kindjes zijn enthousiast en so do I.
Samen met mijn baas en haar vriendinnen ben ik vorig weekend na Buragay geweest, een super mooi bounty eiland. Waar alles op zijn plaats komt .. Stranden zo wit als 'sneeuw' & het water kristal blauw met een prachtige groene gloed er over heen. Normaal noemen ze dit eiland het party eiland van de Filipijnen, maar aangezien ik met vrouwen van 40 was .. Heb ik alleen koffie gedronken, geluisterd na het schater lachen van mijn baas en haar vriendinnen, gegeten en gerelaxt .. Kortom een echt Filipijnes weekend gewoon lekker rustig aan doen. Ik kon me natuurlijk niet helemaal aan deze stijl houden, dus ben ik er alleen vandoor gegaan om wat mooie plekjes van Buragay te zien in plaats van het strand. Just perfect ..
Dit weekend in Intramuros de stad weer de Filipijnse revolutie tot stand kwam onder leiding van Jose Rizal geweest, super mooie historische stad met hele mooie gebouwen. Helaas had ik geen camera mee, want daarna moest ik namelijk naar het goedkoopste smerigste 'winkelcentrum' hier, genaamd divisoria. Echt super apart en grappig ... Ook heb ik die dag mijn visum verlengt tot 5 maart. Meer druk? Of gewoon super vet .. Dingen een plekje geven en veel nadenken over wat hier nu allemaal gebeurt, het leven hier de cultuur de geschiedenis de conservatiefiteit hier, of zijn ze tegenwoordig toch best wel progessief? De discussies met de jongere generatie sluiten eigenljik toch best wel een bij mijn gedachtes. Ik vind het niet raar dat ik uiteindelijk in de Filipijnen terecht ben gekomen, want dit land heeft eigenlijk gewoon alles.
Wat er nou precies elke dag in mij omgaat weet ik nog steeds niet, maar ik heb nog 4 maand omdat te bedenken. Ik weet alleen hoe langer ik hier zit hoe meer ik van alles ga genieten, tuurlijk er zijn ups en downs, maar daar heeft iedereen last van.
Vanaf volgende week slaap ik niet meer bij House of Refuge, maar ga ik na een eigen kamertje. Met 4 ander vrijwilligers, helemaal top dus.
Ingat ( take care ), xoxo.