Ja daar zit je dan, aan de andere kant van de wereld, in de Filipijnen. Totaal in een nieuwe te grote stad, een rare cultuur, een werkers mentaliteit van jan lik me versie en een asociaal verkeer nog nooit zo iets gezien, maar wat is het leuk! De mensen hier zijn geweldig, zo aardig, lief, sociaal, altijd in voor een feestje & willen altijd iets voor je doen. Ik ben hier nog maar een weeek, maar ze geven me nu al zo'n fijn gevoel, heel vertrouwd & vielig.
Toen ik het vliegtuig in stapte was ik ontzettend rustig & nu eigenlijk nog steeds, wist eigenlijk niet dat ik zo rustig kon zijn. Het 'afscheid nemen voor 5 maand' op schiphol, was wel een traantje hier en een traantje daar, maar het was ook fijn. Papa, Mama, Wilbert, Janiek, Okke, Es & Nien waren mee & op het eind kwamen de leukste vriendinnetjes ever als verassing op schiphol. Huil huil huil, maar daar ging ik dan, tuurlijk eerst drie keer verkeerd gelopen .. Maar na een uur zat ik toch echt in het vliegtuig, en vertrok ik over een half uur. In het vliegtuig werd ik al aangekeken, alsof ze nog nooit zo iets blanks, langs en blond hadden gezien. Alvast een voorproefje geweest denk ik. Ik had natuurlijk 2 mensen naast me, 3 mensen achter me en 3 mensen voor me dus erg comfortabel was het niet, of eigenlijk gewoon totaal niet. De mensen naast me waren gelukkig wel heel vriendelijk ( zoals elke Filipino eigenlijk ), en daar heb ik lekker mee geklets & uiteindelijk zelfs nog 2 uurtjes geslapen omdat ik zo moe was.
Toen ik aan kwam op het vliegveld van Manila, kwam me een warme benauwde lucht tegemoed, en heb ik eerst maar eens de 3 jassen die ik aan had uitgetrokken. Na een kwartier Jona zoeken plakte ik gewoon helemaal van het vochtige weer, en heb maar eens iemand opgezocht die mij kon vertellen waar alles nu precies was, daarbij was deze vrouw zo vriendelijk om Jona voor mij op te bellen .. en binnen 10 minuten zat ik in de taxi opweg naar mijn hostel. Onderweg naar het hostel maakte ik al kennis met het vreselijke verkeer van Manila, toeter daar toeter hier, het gaat gewoon nergens over een stel debielen bij elkaar.
Na een half uur kwamen we aan bij het hostel, en werd ik meteen al heel leuk door Daniel ontvangen ( ook een vrijwilleger ). Hij vroeg meteen of ik zin had om mee te gaan stappen met een paar vrienden van hem, daar kon ik natuurlijk ondanks dat ik op was geen nee tegen zeggen. De volgende dag moesten we er wel weer vroeg uit, opweg naar Juliete & Jona, tijd voor onze training .. Ondanks dat ik al best wel veel wist over de Filipijnen, toch veel informatie opgestoken. Family first, always be social, it is al about the faith, pickpockets actief, tagalog ( de taal ), food lovers, filipino time & bahala na ( come what may ). Ondertussen al met veel van deze dingen kennis gemaakt .. Ik zei altijd dat ik vermagerd thuis zo komen, maar ik vrees dat het 5 kilo's extra worden. Daarna keken we nog een film, over een Amerikaanse buschaffeur die ging rijden in een jeepney ( vervoersmiddel hier in de Filipijnen, vre-se-lijk ) hier in Manila .. Onmogeljk dus. Daarna hebben we met zijn allen wat gegeten, rond 9 uur gingen ik en Daniel weer terug naar het hostel, waarbij we nog een biertje gedronken met de mensen van het hostel en vrienden van Daniel, ook weer super gezellig.
Maandag 7 Januari, begon mijn werk bij House of Refuge, SPANNEND. Rond 11 uur had ik mijn ontmoeting met de mensen van het huis, toen voelde het al meteen goed, ik wist meteen zeker dat ik hier een top tijd ga hebben. Ate Grace, Ate Janice, Ate Teré, Ate Maluo, Mem Glady & nog meer personeel verwelkomde me heel leuk en vrolijk en zeiden allemaal meteen dat ze het super vonden dat ik er was en verzekerde me dat ze er voor gingen zorgen dat ik een super tijd ging hebben. Na dat ik het personeel had ontmoet, ging ik door na de kindjes, en wat zijn ze mooi, lief, knap en slim. In dit huis is alles zo goed geregeld, deze kindjes hebben echt een toekomst & en het fijn om dat te weten. Je weet dat de kindjes een heel moeilijk verleden hebben, maar door de goede zorg voor hen komt het goed met ze. Na een dag kwam ik er al achter dat hier alles om respect en liefde draait, en dat de kindjes ook super dankbaar zijn en dat ze zo goed zijn heropvoed. Het huishouden, de kamers opruimen, de was, hun eigen hygiëne het is zo goed om dat te zien, samen met de housemothers zorgen ze er voor dat alles hier goed voor mekaar is. De rechten van een kind, worden in dit huis dus super goed vertegenwoordigd. Ondanks dat ik natuurlijk geen favourite mocht hebben, heb ik er stiekem toch al wel een paar zo heb je Melvin ( 5 jaar, een koppie om bij weg te smelten, praatjes, ondeugend, en super schattig ) , Michelle ( Super lieve meid, 14 jaar, word over een maandje geadopteerd en gaat naar de USA ) , May may, Jonalyn, Joy Joy, Mary ( zij is de oudste van het koppel, 17 jaar, nooit geadopteerd, dus krijgt sponsoring uit Nederland voor Universiteit ), nou eigenlijk zijn dat er al veel te veel voor een favourite maar ze zijn gewoon allemaal leuk.
De hele week heb ik eigenlijk meer gewoon een beetje moeten observeren hoe het nu allemaal gaat, kindjes leren kennen, het personeel leren kennen,een officieele basketbal wedstrijd meegemaakt, wennen aan alles wat hier gebeurd, bijkomen van mijn yetlack, en alles tot me door laten dringen dat ik er nu dan ook echt ben. Deze week begin ik met mijn activiteiten, dat houd in sport, creatief bezig zijn, bijles geven, eigenlijk gewoon allemaal heel leuk ..
Donderdag avond hadden ze een welkomsfeestje voor mij georganiseerd, ze gingen een liedje voor me zingen 'welkom in de familie', ze gingen voor me dansen, vervolgens stelde ze zich 1 voor 1 voor en gaven ze me een knuffel. Super fijn om zo in een groep te worden opgenomen, het bezorgde bij mij kippenvel en een klein traantje. Want wat is het verschil dan groot met Nederland .. waar het altijd moeilijk moet gaan.
Vrijdag ging ik terug naar Juliete, want de volgende dag zou ik de smokey mountain tour hebben. Leuke avond bij Juliete gehad, vervolgens weer naar een bar gegaan, en vervolgens om 2 uur thuis om de volgende dag om 8 uur er te komen, want om 9 uur moest ik bij het station zijn.
'Smokey mountain tour ' ... Om 9 uur werd ik door Remy mijn gids opgehaald bij het station, zodat we samen richting smokey mountain konden gaan. Om 10 uur ongeveer kwamen we aan in het gebied, maar moesten nog 2 jeepneys pakken, in 1 van die jeepneys is dus ook mijn camera gestolen. Hoe zullen we het noemen, gewoon super balen. Stonden al veel foto's en filmpjes op ( jullie krijgen dus ook bijna geen foto's te zien ). Dat was dus les 1, die zakkenrollers zijn er dus echt, en wat zijn ze slim het is gewoon een vak opzich. Nou ja gebeurt is gebeurt, ik wou door naar mijn tour en vervolgens zouden we naar de politie gaan om een report te krijgen. De tour was super heftig, een gevoel wat je eigenlijk niet kan omschrijven het maakt je boos verdrietig en op sommige momenten een blij gevoel. Smokey mountain is een gebied waar mensen letterlijk op een vuilnisbuld leven, overal ligt modder met vuilnis er in en de kindjes lopen er met bloote voeten door heen. Als je door een paar 'straten' heen bent gelopen, kom je in de smokey erea terecht, hier word hout verbrand en het gene wat overblijft gebruiken ze als kool om mee te koken, super slecht voor je dus om in al die rook te leven. Maar hier staan mensen er gewoon in en lopen de kindjes te zoeken naar spijkers, want je dat levert ook geld op. Toen we in een huisje aan kwamen, en ik aan een moeder vroeg of ze hier voor altijd wou blijven leven antwoorde ze ja, hier konden ze geld verdienen en kregen ze voedsel ( van al die organisaties). Dat maakte me boos, omdat ik gewoon niet bij die gedachten kon komen. Een poosje later gingen we naar de 'oceaan', waar een bepaald gedeelte word afgebakend door grote stenen die mee zijn genomen door de typhoons die er over heen gaan. In dat water, wat je geen eens meer water kon noemen, speelde kindjes gewoon alsof het totaal niet slecht voor hen was. In plaats van water met vuilnis was het gewoon vuilnis, plas & poep met water .. Op dat moment kwam er een heel apart gevoel bij mij, een leeg boos gevoel, het liefst trok ik de kindjes zo uit het water, maar ze waren zo gelukkig dat ze daar speelde en ze waren alleen maar aan het lachen, wat het gevoel nog beangister maakte. Het is hoop ik de ergste plek die ik ooit in mijn leven ga zien .. De mensen die daar leven, zien niet in dat het erg is, en ik hoor de ouders ook zo tegen hun kinderen zeggen: 'blijf hier voor altijd wonen, want hier kun je geld verdienen ( wat misschien ook wel zo is ze verdienen er 200 pessos meer ) ' Ik vond het heel eng en naar om op deze plek te zijn maar ben blij dat ik er ben geweest.. Als je op deze plek komt besef je pas hoe goed je het echt heb, en dat je om niets meer mag zeuren klagen, en wij eigenljk om alles kunnen lachen want dat kunnen ze hier ook, ondanks dat het gewoon echt vreselijk is. Ondanks dat ik het hier best moeilijk mee had, was ik weer verdacht rustig. Ik was super blij met mijn gids Remy, want wat een top vrouw is dat super lief, en echt al wel een beetje een vriendin.
Na de tour gingen we naar het politie station, wat een potje ongeregeld zeg en wat een luie honden, we hebben er 2 uur gezeten en uiteindelijk kreeg ik een zelfgeschreven a4tje mee. Ze hebben honderd keer gevraagd of ik een 'boyfriend' had, en hadden allemaal mijn nummer omdat ik die moest opschrijven in mijn verklaring .. Uiteindelijk dus ook nog wel gelachen, gewoon om de politie hier in Manila, die hun taak blijkbaar niet zo heel serieus nemen.
Toen ik terug kwam, heb ik eerst een uur gedoucht en daarna ben ik heerlijk op de bank gossip girl gaan kijken. De volgende dag gingen ik en Juliete een nieuwe camera kopen in Green Hills, een super groot winkelcentrum. Juliete is trouwens ook echt super lief, en echt super aardig. Ondertussen al veel nieuwe mensen leren kennen, Allam, Michelle, Juliete, Jona, Digo, Daniel en nog veel meer mensen allemaal super aardig, sociaal & nemen me al echt op in hun groep.
Vind dat ik nu wel genoeg heb gelult, mis jullie natuurlijk allemaal al wel een beetje, maar het voelt nu eigenlijk nog meer als een droom die uit komt en kan er geen genoeg van krijgen.
Ingat ( take care )
x.o.x.o
ps: er staan een paar foto's op maar dat is vooral van af mijn webcam, of van een andere camera, de rest is dus weg ...