Nog maar 8 weken te gaan in House of Refuge en nog maar 11 weken hier in het heerlijke warme Filippijnen. Ik vermaak me nog steeds prima, en er is nog altijd veel uitdaging voor mij. Ik heb al weer veel dingen meegemaakt na mijn eerste verhaaltje, laten we beginnen bij het weekend voor dit weekend voor dit weekend ..
Het eerste weekend van Februari’, ben ik na mijn nieuwe kamertje verhuist in Teachers Village. Samen met mijn nieuwe huisgenootje Babette, zijn we daar maandag heen verhuist. Super leuk plekje hele mooie buurt en een kamer waar wij met een bakje mogen douchen .. Ja dat lezen jullie goed met een bakje water mogen wij ons zelf douchen. Maar we hebben wel een tuin, waar ik eindelijk aan mijn kleurtje kan werken. Voor de rest is onze huisbaas echt super lief en als we haar goed te vriend houden vrees ik dat we alles mogen wat we willen. Deze week was ook mijn eerste week dat ook ik helaas een beetje last kreeg van heimwee, een totaal andere wereld totaal andere mensen totaal andere werkomgeving het drong nu pas allemaal tot me door. De gedachtes die door je hoofd spelen, wie ben ik, wie ben jij, wie is wat, wie mis ik, een onbeschrijfbaar gevoel met teveel gedachtes in 1 hoofd. Blijkbaar noemen ze dat heimwee en een cultuurshock waar ik blijkbaar nog steeds in zit. Maar goed ondanks dat gaat het op dit moment weer super met me!
Het weekend na mijn dipje, ben ik voor mijn duik certificaat gegaan. Op naar Batangas, wat een geweldig mooie plek, zee strand bergen en heel veel groen, een klein beetje hemel op aarde. Ik kreeg mijn duikcurcus van Jeroen, een super vette gast, een echte survaiver. Dit weekend sliep ik praktisch op de grond en werd ik om 7 uur wakker gemaakt om heerlijk te ontbijten en vervolgens het water weer in te gaan. Ze hadden het altijd over de geweldige onwerkelijke onderwater wereld, nou het is helemaal waar. Het is onwerkelijk, verschrikkelijk mooi en zo rustgevend .. De eerste duik ging een beetje onwennig ik was als een spartelend visje in het water, het ademen door een apparaat in plaats van de gewone lucht ik kon er maar niet aan wennen. In de 2e les ging het al super goed gingen we al naar 8 meter, en het vreemde was ik werd alleen maar rustiger naar mate ik dieper in het water ging. De derde les gingen we naar 18 meter, de 6e en laatste gingen we naar 22 meter en het was geweldig, zo’n apart gevoel je bent gewichtloos en zo voel je je ook echt. Het is alleen jij en het water ( en Jeroen dan ). En ja toen had ik officieel mijn duik licentie, hoe vet is dat!
Na dit weekend voelde ik me zo veel beter, rustig relaxt en het was tijd om er volledig voor te gaan. Helaas werd ik getroffen door een keelontsteking, dus ging mijn plan niet door .. 3 dagen rustig aan doen. En vervolgens nog 2 dagen rustig aan doen.
Het tweede weekend van Februari mocht ik genieten van het geweldige Subic. Ook weer zo’n super mooie plek, en een totaal andere wereld dan Manilla. Er zijn regels, ja echte verkeersregels, geen bedelaars en vuil op straat gooien is uit den boze. Dit komt allemaal door dat de Amerikanen hier tot aan het eind van de revolutie waren, en die hebben ze geleerd dat je overal geld voor kunt vangen. Ik was dit weekend met Daniel, de andere vrijwilliger die tegelijk met mij kwam. Hij werkt bij Win, een organisatie voor het opvangen van dieren. Hij heeft me alle mooie plekje laten zien, van waar hij werkt. Zo gingen we de eerste dag paard rijden, en niet gewoon paard rijden, maar paard rijden door een betoverende plek. Helaas waren deze paarden net zo als de mensen hier een tikkeltje sloom, wat soms nogal voor wat irritatie zorgde, vooral bij Daniel wie zijn paard bijna niet vooruit kwam. Aan het eind van onze trip kwamen we bij een waterval, waar heel groot voor stond ‘not allowed to swim’, toen we aan kwamen werd er al gauw tegen ons gezegd ‘you can swim if you want’. Waar ze allemaal wel niet een uitzondering voor maken haha .. Nadat we hadden gezwommen gingen we weer richting de stal en daarna gingen we naar Oceaan’s adventure. Waar ik de mogelijkheid kreeg om met een dolfijn te zwemmen, super super super vet. Op de foto met een slang met een vleermuis een zeeleeuw en off course de dolfijn. Echt super tof, het zwemmen met een dolfijn, wat een super slimme beesten en wat zijn ze lief en grappig. De mensen bij Oceaan’s Adventure waren echt super leuk, vooral de mannen waren ook erg leuk om na te kijken ..
Het derde weekend van Februari, ging ik weer na Subic. Dit keer ook na de paardenranche waar we de week daarvoor een paard rij tocht hadden gedaan. Dit keer gingen we dat helaas niet doen, maar mochten we verven .. Ook heb ik hier Bianca gesproken, binnenkort ga ik mijn eigen actie voor Elcabayo starten waarbij we activiteiten voor kinderen moeten verzinnen en waarbij ik een donatie actie ga starten, voor spullen voor de paarden de attributen die ze kunnen gebruiken .. En een nieuw vrijwilligersproject! Dus als iemand zich aangesproken voelt op dit moment, stuur maar een mailtje! Daarna gingen we een tour doen door de forest, ook echt weer super leuk. Allemaal nieuwe tricks geleerd, hoe je moet overleven in de rimboe.
En toen kwam mijn eerste weekend in maart, en het was het leukste weekend tot nu toe!! Samen met Daniel, Michelle en Ammelie mochten wij ook getuige zijn van het grootste beest op aarde, de walvishaai! We hadden de moed al bijna opgegeven, toen na 2 uur de bood harder ging varen en onze gids aangaf dat ze er 1 hadden gezien, na een minuutje waren we er al en vol met adrenaline sprongen we het water in, waarbij ik bijna eindigde boven het beest en daarbij werd ik al meteen geconfronteerd met het gigantische beest, wat een meter onder mij zwom. Echt ge-wel-dig!
Nou dat waren mijn weekenden wel zo’n beetje. Voor de rest, heb ik heel erg last van heimwee gehad, na dit weekend gaat het weer heel goed met me! Ik had heel erg last van de gekke cultuur, waarbij ze bijvoorbeeld zo een klein katje op straat kunnen laten liggen, waarbij ze nog meer over elkaar praten dan in ’s-Heerenbroek, en het verkeer nog steeds nergens op slaat. Ook leer ik mezelf heel erg kennen, wat ik al in het begin zei! Ik mis jullie allemaal heel erg, maar weet dat ik hier op mijn plek ben, en dat ik geweldige mensen en dingen zie. En dat ik dat zeker niet moet verpesten door de kleine dingetjes, maar echt moet gaan genieten van de kleine dingen!
Zie jullie over 3 maanden, liefs! X